15 DRUŻYNA 
NIEPRZETARTEGO SZLAKU
„MALI POWSTAŃCY”
DRUŻYNOWA hm Małgorzata Langosz HO
PRZYBOCZNA Katarzyna Janosz-Kostka, HO
Bogusława Polednik-Pawełczyk
Paweł Kostka
Damian Przybyła
OPIEKUN hm Małgorzata Langosz HO (email:13sh@katowice.zhp.pl)
zbiórki: piątki
12:30 – 13:25 klasy 1-4
13:30 – 14:25 klasy 5-6
17:15 – 19:00 powyżej klasy „6”
Harcerze NS są pełnoprawnymi członkami Związku, noszą te same odznaki i mundury, zdobywają te same stopnie i sprawności, realizują ten sam program i zadania co harcerze działający w innych drużynach. Niweluje to u dzieci i młodzieży poczucie inności i mniejszej wartości. ZHP zawsze w całej swojej historii integrował wszystkie dzieci.
Założenia i zadania wychowawcze w pracy harcerskiej są wielostronne. Drużyna harcerska jako grupa społeczna, celowo utworzona dla realizacji wspomnianych celów wychowawczych, może być doskonałym terenem oddziaływań rewalidacyjnych, których nadrzędnym celem będzie przywrócenie jednostki społeczeństwu i ułatwienie znalezienia w nim właściwego dla siebie miejsca. Ze względu na swoją specyfikę drużyna harcerska w placówkach specjalnych stanowi środowisko wychowawcze, które może wpływać na kształtowanie jednostki społecznie aktywnej, a więc takiej, która w swych działaniach pragnie i umie działać dla dobra ludzi i całego społeczeństwa. Przy odpowiednim nakładzie pracy drużyna harcerska może przyczynić się w znacznym stopniu do rozwijania i realizacji potrzeb ważnych w pracy wychowawczej i ważnych dla każdego dziecka. Najważniejsze z nich to: przynależności, afiliacji, bezpieczeństwa, znaczenia, prestiżu, szacunku i indywidualizacji, samodzielności, aktywności, rozwoju zainteresowań.
W harcerstwie proces kierowanej rewalidacji wychowawczo – opiekuńczej to:
- oddziaływanie od wewnątrz grupy
- uruchamianie mechanizmów wpływu grupy na jednostkę i wywoływania określonych zjawisk grupowych i wzajemności oddziaływań
- uruchamianie mechanizmu pełnienia ról społecznych i świadomego udziału w dokonywanej pracy
- kanalizacja potrzeb oraz kształtowanie nowych
- wrastanie w "subkulturę" harcerstwa: tradycje, zwyczaje, symbole organizacyjne, przechodzenie przez wszystkie szczeble "kariery" harcerskiej itp.
Atrakcyjny program harcerskiego działania ukierunkowany na zaspokajanie potrzeb i zainteresowań dzieci i młodzieży na działanie społeczne dla środowiska, pobudza ambicje i chęć społecznego działania, a co za tym idzie, utrzymywania kontaktów i więzi ze społeczeństwem.
Przynależność do harcerstwa, organizacji cieszącej się w społeczeństwie dużą sympatią, sprzyja realizacja potrzeb i dążeń dzieci i młodzieży; zrzeszania się, przynależności do grupy rówieśniczej, pełnienia funkcji społecznych, manifestowania swojej obecności wśród kolegów, sukcesu i znaczenia, przestrzegania reguł życia w grupie, zaprezentowania się od strony pozytywnej. Powoduje to zwiększenie wysiłku woli w poprawnym zachowaniu się i w trwałej zmianie swego postępowania w stosunku do rówieśników, przełożonych i społeczeństwa, stwarza klimat, w którym przynależność do grupy stanowi podstawę dobrego samopoczucia i okazję do przyjęcia jej norm jako własnych.
Dobrze zorganizowana praca drużyny harcerskiej ma również duże znaczenie terapeutyczne. Wpływa bowiem korzystnie na rozładowanie napięcia emocjonalnego, lęku, sprzyja też rozwijaniu mechanizmów samokontroli.
W harcerstwie następuje daleko idąca identyfikacja jednostkowych zamierzeń z celami grupy: zastępu, drużyny, organizacji i oczekiwaniami społecznymi.
Harcerstwo przełożyło więc na język praktyki znaną prawdę, że potrzeby emocjonalno-społeczne stanowią silne uwarunkowania ludzkiej działalności.
Zuchy w tym roku zdobywały sprawności, bawiły się m. in: w Krasnoludki i Strażaków. Były w Straży Pożarnej, na biwaku, zimowisku w Soblówce i obozie letnim w Przerwankach.
Harcerze zdobywali sprawności i stopnie, współpracowali z 14 DH „Świszcze”. Razem byli na biwaku, nocowaniu z okazji Dnia Myśli Braterskiej, zimowisku w Soblówce i obozie letnim w Przerwankach.
Zuchy i harcerze brali udział w Ogólnopolskim Rajdzie Szlakiem Wieży Spadochronowej.
